Erfbewoner aan het woord Boekenerf.

Interview met Boekenerf op 3 december 2020. Lees het interview ook op Boekenerf.be

Voor Steven Van Der Heyden is poëzie een manier om houvast te vinden in een onzekere wereld, om mensen dichter bij elkaar te brengen. Taal als social nearness, als antigif voor de social distance. Daarnaast geeft Steven ook vorm aan schilderijen, keramiek en glascreaties. Zowel in taal als beeld streeft hij soberheid in vorm na, om zo tot de ware essentie te komen.

“Met mijn gedichten probeer ik de horizon te verlengen en de bodem uit de dagen te halen. Ik ben dus een zoeker en in die zin altijd onderweg. Taal geeft vaak richting en net zoals schoonheid kan ze een grote troost zijn.”

Wat betekent schrijven voor jou?

Ik tracht met taal de wereld te lezen, een wereld die zo nu en dan wat wringt. Met mijn gedichten probeer ik de horizon te verlengen en de bodem uit de dagen te halen. Ik ben dus een zoeker en in die zin altijd onderweg. Taal geeft vaak richting en net zoals schoonheid kan ze een grote troost zijn. Het is ook een belangrijke manier om in relatie tot de ander te treden. Simone De Beauvoir zegt het zo mooi: ‘Niemand wordt zichzelf alleen’. Dus taal als social nearness, want er is momenteel al genoeg distance. Ik schrijf voornamelijk poëzie, ook al flirt ik eens graag met het kortverhaal of een blogartikel.

Lees meer...

ESPACIO POÉTICO 2020 alweer een taalgrens overschreden.

Een aantal gedichten werd door Micaela van Muylem vakkundig in het Spaans vertaald.
Lees meer op Luz Cultural.

1 de noviembre

nunca te rascaré los omóplatos,
armaré el rompecabezas de tus vértebras, tomaré las medidas
de tu nueva piel, ni te limaré las cuerdas. desde un ángulo preciso
no te abrí las venas, no derramé mala sangre.

El más oscuro hilo que envuelven mis pensamientos teje
una crisálida de pena. todavía llevamos los nombres
del otro. no creemos del todo en ello.
esta es la estación en que maduran los muertos. te dejo.

Palliatief over de taalgrens.

Het gedicht ‘Palliatief’ stak de taalgrens over en werd vertaald door Daniel Cunin.
Lees meer op flandres-hollande

Palliatif

Ils changent le temps de place, enfoncent les mains
dans leurs poches, posture qui ne sied pas vraiment

Figurants à la recherche des premiers signes
d’une tristesse qui affamée les attend

Ils fléchissent à travers leur sourire
se réfugient dans l’incrédulité et de froides couleurs

L’odeur du caoutchouc du métal les maintient
ensemble peu à peu pénètre leur chair

Les souvenirs rendent la chambre habitable
confèrent du poids aux années

Qu’en sera-t-il s’ils se trompent de jour?

Denderende Pennen poëzieroute van Gewortelde gedichten.

Dertig gezeefde gedichten

Gedichten verzameld door Roel Richelieu Van Londersele.Werk van zowel gevestigde dichters als jong talent. In 30 etalages in het centrum van Ninove.

Poster met overzicht van alle locaties en dichters. Ook te verkrijgen in het oud stadhuis (Oudstrijdersplein), de bibliotheek (Graanmarkt) en de dienst toerisme (Burchtstraat).