Whale fall

Ik ben niet langer wachter van de zee
maar prooi in het bellennet
verstrikt in een trage verticale dans
een op hol geslagen sonar
in de greep van het duister

Ik hang niet meer vast aan klanken
verlaat de plek die zingt, de bloei van het water
hoe dieper ik duik, hoe meer zwaarte naar binnen lekt
echo’s geven geen klik meer

Op deze diepte draagt enkel mijn huid nog
mijn verhaal, lezen  inkervingen als braille
daaronder kraken ribben, krimpen luchtkamers
scheurt een oeroud geheugen uit membranen

Een nieuwe wereld kruipt mijn lichaam in
met het diep geduld van water
geef ik de oceaan haar vorm terug

Steven Van Der Heyden

Antropoceen

De mens is een triest zoogdier dat zich kamt. César Vallejo

het gerucht doet de ronde
dat we onze voorouders voor de gek houden.
we wapenen ons met beton
breken een ritme van groei en erosie

om niet over de rand van dijken te vallen
klampen we ons vast aan koppige idealen
besmetten uren met drijfvuil en ontkenning,
kijken weg van onze verzamelwoede

hoe kleren als vacht aan ons kleven
met plastic botten houden we ons bijeen
uit kelp en korstmos filteren we boodschappen

als ontheemde mieren graven we ons in
zoeken richting en redding. wij, donkere materie
voer voor een zwart gat.

Steven Van Der Heyden

Afrikaanse gieren

zwart afstekend draaien ze hun cirkels
op zoek naar een laatste stuiptrekking
in wat diep verloren ligt

de schoonmaakploeg van de natuur
telt steeds minder leden, thermiek houdt hen
niet langer boven de afgrond, breed is hun val

met opgezette mantelveren en kale koppen
lijken ze monniken die de doden wegslepen
hun pikorde raakt verstoord

ze zijn een verslindende onderneming, klaar
om te verdwijnen in bijgeloof
amuletten en verscholen gif

oude genezers met koppige idealen
kijken scherp de toekomst in, zien andere
aasgieren onder een schrale zon

Steven Van Der Heyden

Liederen voor het leven Klimaatdichters

Een multidisciplinaire avond over bedreigde soorten door de klimaatdichters 16 april 2021, Pakhuis De Zwijger, Amsterdam

“Biologische diversiteit is een rommeltje. Het loopt, kruipt, zwemt, duikt, zoemt. Maar extinctie is stil en heeft geen andere stem dan die van onszelf.” (Paul Hawken)

Steven Van Der heyden
Beeld: Babette Wagenvoort

Met klimaatdichters Annelie David, Moya De Feyter, Saskia Stehouwer en Babette Wagenvoort (beeld); optredens van (klimaat)dichters Alexander Bartels, Emma Crebolder, Frederik Luciën De Laere, Ann Van Dessel, Steven Van Der Heyden, Willemijn Kranendonk, Mikael Vogel en Monique Wilmer.
Muziek van Wanderwelle.

In het voorjaar 2021 startten de klimaatdichters met een reeks multidisciplinaire avonden over dieren, planten en andere soorten die door klimaatverandering dreigen te verdwijnen of al zijn verdwenen. Tijdens deze avonden gedenken wij wie zij zijn. De klimaatdichters stellen dat geen enkel wezen onopgemerkt zou mogen (uit)-sterven. We geven deze aardbewoners een stem, die waarschuwt en ook hoop uitspreekt zodat anderen niet hetzelfde lot hoeven te ondergaan.