Ergens tussen hier en nu waait buiten voorbij
slaat het tijd in de wind.

Om boom te zijn

Als de wind mijn kruin aanvalt,
dreigend met mijn takken schudt,
door mijn bladeren waait
heb ik sterke wortels nodig
en een ruggengraat.

Erosie

Niets blijft onaangetast, overal val je af
langs het spoor van je bedoeling
over aarzelingen heen
tot je zwaarte ontbreekt.

Het schijnbaar gewone in schoonheid puren

“Tevreden met de plek waar ik sta
in de volheid van dit moment
opent mijn ziel
de blik voor dagelijkse geschenken
hier en nu”

Afrikaanse gieren

zwart afstekend draaien ze hun cirkels
op zoek naar een laatste stuiptrekking
in wat diep verloren ligt

de schoonmaakploeg van de natuur
telt steeds minder leden, thermiek houdt hen
niet langer boven de afgrond, breed is hun val

met opgezette mantelveren en kale koppen
lijken ze monniken die de doden wegslepen
hun pikorde raakt verstoord

ze zijn een verslindende onderneming, klaar
om te verdwijnen in bijgeloof
amuletten en verscholen gif

oude genezers met koppige idealen
kijken scherp de toekomst in, zien andere
aasgieren onder een schrale zon

Steven Van Der Heyden