Recensies
Antoon Van den Braembussche Ik heb een paar dagen geleden jullie duo-bundel Tot ze koud is in één ruk uitgelezen.
Ik vind het een mooie, polyfone exploratie van wat liefde is en zou kunnen zijn.
Opvallend is dat bij Luc eerder de sensuele, erotische zijde van de liefde aan bod komt, terwijl bij Steven de gebroken schoonheid, de leegte en de desillusie vaak de boventoon voeren, hoewel bij momenten de rollen ook omgekeerd zijn. Dit maakt de bundel tot een rijk gecomponeerd duet, een echo waarin de uitwisseling steeds andere kleuren aanneemt.
Proficiat!
.
Elvis Peeters Niets in deze bundel is wat het lijkt, niet de individuele gedichten op zich zijn beklemmend, maar de bundel als geheel voor wie her en der verspreide beelden bij "elkaar" weet te lezen. Het ene beeld, vaak listig gevat in een terloopse formulering, versterkt het andere of steekt het aan. Alsof het ene gedicht de brand jaagt in het andere.
Yves T’Sjoen Het samenspel van stemmen in de kunst en wereld is intrigerend. In de muziek en in de lyriek bestaan beroemde voorbeelden van polyfonie. Luc C. Martens en Steven Van Der Heyden kiezen in Tot ze koud is voor een (veel)stemmig en intrigerend duet waarin persoonlijke lyrische stemmen op een elkaar verrijkende manier interageren, met elkaar in dialoog treden, over de verhouding van het ik tot de vrouw en de (on)voorspelbare kronkelwegen van de liefde.
Delphine Lecompte Er is iets wonderlijks aan de hand met deze bundel: de sensuele muzikale gedichten van Luc C. Martens vloeien moeiteloos over in de spirituele sinistere gedichten van Steven Van Der Heyden. Steven is de donkere versie van Luc. Of Luc is de frivolere versie van Steven. Maar lees je de gedichten door elkaar dan werken ze ook. De beelden zijn sterk en grillig, de taal is spannend en gespeend van alle clichés. Twee beloftevolle dichters hebben een opmerkelijke, originele, ijzersterke bundel in elkaar gebokst. Kudos to both, om het op zijn West-Vlaams te zeggen!